ΤΣΑΠΕΛΟΣΥΚΑ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΤΡΙΦΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΥΡΩ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ – ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΙΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΣΥΚΙΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ:

Δύο είναι οι μυθολογικες ερμηνείες για την εμφάνηση της συκιάς. Κατά την πρώτη σε αυτή μεταμορφωθηκε ο Τιτάνας Συκέας από την μητέρα του γη προκειμένου να σωθεί από την καταδίωξη του Δία. Κατά την δεύτερη η θεά της γεωργίας Δήμητρα όταν πληροφορηθηκε την εξαφάνηση της κόρης της Περσεφόνης εγκατέλειψε τον Όλυμπο. Έψαχνε μεταμοτφωμένη σε γριά και βαθύτατα εξοργισμένη όπως ήταν, εμποδισε την γη να παράγει καρπούς. Στην Ελευσίνα φιλοξενήθηκε από τον βασιλιά της Φύταλο. Και σε αντάλαγμα της φιλοξενείας του,επέτρεψε την βλάστηση τηη γλυκόκαρπης συκιάς και του δίδαξε τον τρόπο της καλλιέργειά της. Έτσι προέκυψε η γνώμη των Αθηναίων ότι η συκιά προέρχεται από την αττική. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, η απόφαση του Ξέρξη για την κατακτηση της Αττικής πάρθηκε όταν δοκίμασε για πρώτη φορά ξερά σύκα από την Αθήνα. Οι Αθηναίοι υπεραγαπούσαν τα σύκα τα οποία συνιστούσαν το δείπνο τους. Για τον λόγο αυτ Υπήρχαν ειδικές αμοιβέςό σε όσους κατηγγελαν κλοπές και η εξαγωγή των σύκων ήταν απαγορευμένη με νόμο αυστηρό. οι παρανομούντες είχαω το όνομα συκοφάντες. Επειδή υπήρξαν και πολλές ψευδείς καταγγελίες, ο όρος άλλαξε και πήρε την σημερινή του σημασία..Η συκή, στην αρχαία Ελλάδα σύμβολο της γονιμότητας και του Διονύσου, ένα προσωνύμιο του οποίου ήταν Συκίτης Τα σύκα στην αρχαιότητα συνδέονταν με τη λατρεία της Δήμητρας και του Διονύσου και αποτελούσαν βασική τροφή κατά τον δείπνο των αρχαίων Αθηναίων.Το σύκο αποτελούσε σημαντικό στοιχείο της διατροφής των μεσογειακών λαών στην αρχαιότητα, ήταν καλή πηγή εσόδων του αρχαίου αθηναϊκού κράτους. Στην αρχαιότητα τάιζαν τα ζώα που εξέτρεφαν για το συκώτι τους με σύκα, εξ’ αιτίας της οποίας προέκυψε η ετυμολογική συγγένεια των λέξεων σύκο και συκώτι. Το σύκο μάλλον σήμαινε στην αρχαιότητα το γυναικείο γεννητικό όργανο ως σεξουαλικό υπονούμενο ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΆΖΟΥΜΕ ΤΑ ΤΣΑΠΕΛΟΣΥΚΑ:;  Πριν οριμάσουν στρώνουμε με σαίσματα ή πανιά η λαδόπανα το έδαφος κάτω από τις συκιές, μετά με μακρυά βεργόξυλα (ΔΕΜΠΛΕΣ) τινάζουμε με προσοχή τις κλάρες τις συκιάς για να μην πληγώσουμε τον καρπό και τον μαζεύουμε.Στην συνεχεια απλωνουμε τα συκα με την φλουδα επανω σε σχάρες ή σε καλαμωτές ή σε ψαθιά και τα σκεπαζουμε με ενα τουλι ή τουλπανι προφυλάσσοντας τον καρπό από τα εντομα.Τα λιάζουμε για 7-10 ημερες μεχρι να στεγνωσουν καλα, γυρνόντας τα κάθε μέρα. Εέν ο καιρός χαλάσει ή πριν το βράδυ για να τα προφυλάξουμε από την δροσιά, βάζουμε την μία ψάθα πάνω στην άλλη και τα σκεπάζουμε με σαίσματα.Μολις ετοιμαστούν και ξεραθούν τα σύκα στον ηλιο. Για οση ποσότητα  ξηραμένων σύκων, βράζουμε νερό σε μία χύτρα και τα βουτάγαμε για λίγο στον κόχλο, μετά τα βγάζου με και αφού τα πασπαλίσουμε με λίγη ρίγανη και ακόμα λιγότερο αλάτι, τα αφήνουμε για δύο ημέρες να στεγνώσουν. Για να γίνουν τσαπέλες, τα πιέζαμε και τα κάναμε πλάκα. Πέρναμε ένα βούρλο από τα ποτάμια  και τα κάναμε αρμαθιά. Ο πατέρας μου έφτιαχνε και ωραίους σταυρούς αρμαθιές.  και τα κρεμάγαμε στο κατώϊ στο πάτερο, μετά τα σιγουρεύαμε σε κασόνια ή σε πιθάρια και βαστάγανε όλο το χειμώνα. Τα τρώγαμε έτσι και εάν θέλαμε τα φτιάχναμε και μαρνελάδα. Σε πολλές περιπτώσεις    φιαχνουμε ενα μιγμα απο καρύδια και σουσάμι και με ενα μικρό κουτάλι τα ανοίγουμε με προσοχή και τα γεμίζουμε.Σε ενα ταψι τοποθετούμε τα συκα ορθια να μην χυθει η γεμιση.Ανάβουμεε το φουρνο στους 100 βαθμους και βάζουμε το ταψι με τα συκα μεσα να φουρνιστούν για 15 λεπτα ή μεχρι να ροδισουν ελαφρά (αυτο τα προφυλασει απο το σκουλικι και τα κανει και νοστιμοτερα.Οταν κρυωσουν οχι εντελως πέρνουμε ενα κιούπι πίλινο και βαζουμε μεσα λαδόκολλα( δηλ κάντε το κιούπι φόρμα) τοποθετούμε μεσα ενα-ενα τα συκα κοντα κοντα και καθε δυο σειρες να τα πατάμε ελαφρα ωστε να κολήσουν.Οταν γεμίσουμε το κιούπι κλείνουμε καλα τη λαδοκολλα. Μετα βάζουμε το καπάκι και κλείνουμε καλά ετσι τα διατηρούμε μαλακα και μακρια απο τις πεταλουδες που αφήνουν το σκουλίκι τους όπως στα όσπρια.Τα σύκα αποτελούν ένα από τα αγαπημένα καλοκαιρινά φρούτα των Μεσογειακών λαών.   η περίοδος που ωριμάζουν είναι από τα τέλη Ιουλίου έως τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο. Φυσικά, μπορούμε να τα απολαμβάνουμε σε όλη την διάρκεια του χρόνου εφόσον  αποξηραίνονται και έτσι αποτελούν σημαντική τροφή για το χειμώνα και μια τέλεια επιλογή ως σνακ ανάμεσα στα κύρια γεύματα μας.Τα ξηρά σύκα είναι πλούσια σε βιταμίνες A,B,C και σε μέταλλα όπως ασβέστιο, φώσφορο, κάλλιο και σίδηρο.Επιπλέον των παραπάνω, τα ξηρά σύκα περιέχουν μεγάλο ποσοστό φυτικών ινών οι οποίες βοηθούν στη μείωση της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων αφού μέσω αυτών καθαρίζουν και αποτοξινώνουν τον οργανισμό. Το νερό των φυτικών ινών κάνει τα σύκα εύπεπτη τροφή, ενώ η ιδιότητά τους να δεσμεύουν την χοληστερίνη που προσλαμβάνεται από άλλες τροφές έχει σαν αποτέλεσμα να την απομακρύνουν από τον οργανισμό προτού αυτή απορροφηθεί , διατηρώντας την τελικά σε χαμηλά επίπεδα. Εκατό γραμμάρια ξηρών σύκων περιέχουν 6-7 γραμμάρια φυτικών ινών τη στιγμή που η ελάχιστη ημερήσια πρόσληψη ινών προερχόμενη από διάφορες πηγές είναι 20-35 γραμμάρια.Αξίζει επίσης να αναφερθεί και η υψηλή περιεκτικότητα των ξηρών σύκων σε ασβέστιο, η οποία φτάνει αυτή του γάλακτος του οποίου 100 γραμμάρια μπορούν να καλύψουν 17% των ημερήσια συνιστώμενων αναγκών.Λόγω της υψηλής υπακτικής αξίας χρησιμοποιούνται στη φαρμακολογία ως φυτικό- φυσικό υπακτικό έναντι άλλων χημικών σκευασμάτων.Το σύκο της Μεσσηνίας είναι ένα μοναδικό προϊόν, αναγνωρισμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση,  ως προϊόν με Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης. Είναι παραδοσιακό και παράγεται αποκλειστικά στη περιοχή του Μεσσηνιακού κάμπου.Η διαδικασία παραγωγής του Μεσσηνιακού σύκου αρχίζει το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου και ολοκληρώνεται στα τέλη Σεπτεμβρίου.Οι καρποί συλλέγονται από το δένδρο σε ώριμη κατάσταση και τοποθετούνται σε ξύλινα πλαίσια (τελάρα ) ή καλαμωτές όπως είναι για να αποξηρανθούν για 7 – 8 ημέρες. Ή επεξεργάζονται όπως αναφέρω ανωτέρω. Κατόπιν, τα σύκα τοποθετούνται αφού τελειώσει η διαδικασία αποξήρανσης. Το προϊόν με την τελική του μορφή τοποθετείται σε πλαστικά κιβώτια 25 κιλών και μεταφέρεται στους αποθηκευτικούς χώρους του Συνεταιρισμού μας την «συκική». Εδώ πλέον γίνεται ο ποιοτικός ελεγχος από τον ελεγκτή και το προϊόν κατανέμεται σε ποιοτικές κατηγορίες. Η συσκευασία γίνεται χειρωνακτικά, λόγω της ιδιαίτερης μορφής του τελικού προϊόντος χωρίς να γίνεται χρήση συντηρητικών, ώστε το Σύκο να παραμένει πάντα φυσικό προϊόν και να δικαιολογεί τον ιδιότυπο χαρακτήρα του. Η όλη επεξεργασία γίνεται αποκλειστικά από τους παραγωγούς – μέλη του Συνεταιρισμού.Το σύκο αποτελούσε σημαντικό στοιχείο της διατροφής των μεσογειακών λαών στην αρχαιότητα, ήταν καλή πηγή εσόδων του αρχαίου αθηναϊκού κράτους. Στην αρχαιότητα τάιζαν τα ζώα που εξέτρεφαν για το συκώτι τους με σύκα, εξ’ αιτίας της οποίας προέκυψε η ετυμολογική συγγένεια των λέξεων σύκο και συκώτι. Το σύκο μάλλον σήμαινε στην αρχαιότητα το γυναικείο γεννητικό όργανο ως σεξουαλικό υπονούμενο

Πρόκειται για Δικοτυλήδονο φυτό της οικογένειας Μορεϊδών που ανήκει στο γένος Φίκος. Στην Ελλάδα το φυτό της Συκιάς καταγράφεται για πρώτη φορά στην Ιστορία το 700 πΧ από τον ποιητή Αρχίλοχο.

Η συκιά μαζί με τις ελιές και το αμπέλι, αποτελούσε ένα από τα κύρια συστατικά της διατροφής των Αρχαίων Ελλήνων.

Στην σύγχρονη Ελλάδα μεγάλη εισαγωγή μοσχευμάτων , ήρθε από την περιοχή της Σμύρνης το 1908 και μοιράστηκαν σε Αγρότες της Μεσσηνίας. Την περίοδο 1930-1935 η παραγωγή σύκων στην Μεσσηνία ανήλθε σε 10.200 τόνους, ενώ το 1994 τα στοιχεία δείχνουν παραγωγή 5.236 τόνων.