ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΑ ΜΟΥ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ, «ΚΑΠΟΙΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΜΗΝΥΜΑ» ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΑ ΜΟΥ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ, «ΚΑΠΟΙΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΜΗΝΥΜΑ» ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ 2017 ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ, ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΧΑΪΔΕΜΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΤΟ …. ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΠΟΝΑΕΙ !!!!!! ΜΥΡΙΕΣ ΕΥΧΕΣ ΠΙΠΗΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΓΙΟΣ, ΜΑΣ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ ΜΟΥΡΔΑΡΗΣ !!!!!!!!!! ΠΙΠΗΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

ΣΠΑΝΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ !!!!! ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30-9-2016 ΤΟ «ΜΑΥΡΟ ΦΕΓΓΑΡΙ» ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, Πηγή : ΘΕΜΑ.GR, Αναδημοσίευση ΠΙΠΗΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

ΣΠΑΝΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ !!!!! ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30-9-2016 ΤΟ «ΜΑΥΡΟ ΦΕΓΓΑΡΙ» ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, Πηγή : ΘΕΜΑ.GR, Αναδημοσίευση ΠΙΠΗΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

FacebookTwitterGoogle+LinkedIn
Αν και οι επιστήμονες εξηγούν πως πρόκειται για ένα ακόμα θεαματικό φυσικό φαινόμενο, οι εσχατολόγοι έχουν άλλη άποψη εκτιμώντας ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει

Ένα σπάνιο ουράνιο γεγονός αναμένουν οι επιστήμονες στις 30 Σεπτεμβρίου το οποίο πολλοί συνδέουν με την Αποκάλυψη.

Πρόκειται για το θεαματικό «Μαύρο Φεγγάρι», ένα φαινόμενο το οποίο συμβαίνει όταν η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού θα είναι από την άλλη πλευρά, επομένως αυτό που θα βλέπουμε από τη Γη θα είναι εξ ολοκλήρου στη σκιά.

Το φαινόμενο συμβαίνει περίπου κάθε 32 μήνες, αλλά αυτό το διαφορετικό που θα συμβεί στο τέλος του μήνα είναι ότι η σελήνη θα καλυφθεί ολόκληρη από τη Γη.

Την πρώτη ημέρα του Σεπτέμβρη ένα εξίσου σημαντικό φαινόμενο έλαβε χώρα, το λεγόμενο
«δαχτυλίδι της φωτιάς» δηλαδή μια ηλιακή έκλειψη – όπου το φεγγάρι καλύπτει τη Γη και τον ήλιο πάνω από την Αφρική με αποτέλεσμα να φαίνεται πως ο ήλιος έχει σκοτεινιάσει.

Αυτό το φαινόμενο όμως σε συνδυασμό με την «Μαύρο Φεγγάρι» δεν αποτελεί και τον καλύτερο οιωνό για πολλούς.

«Αυτά τα φαινόμενα μας ενημερώνουν ότι ο Ιησούς θα έρθει σύντομα κοντά μας. Πλησιάζει το τέλος του κόσμου και το τέλος της ζωής πάνω στη Γη για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε μέρα, θα πρέπει να έρθουμε πιο κοντά στον Σωτήρα μας τον Ιησού Χριστό. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά που συμβαίνουν στη Γη» γράφουν στο facebook λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας.

Κύριος θα κάνει το φεγγάρι να γίνει κόκκινα σαν αίμα … και μετά να γίνει μαύρο. Σας ακούγεται γνωστό;» γράφει ένας άλλος.

Υπάρχουν επίσης και κάποιοι άλλοι που υποστηρίζουν πως στην Αγία Γραφή στο Κατά Λουκά αναφέρεται το εξής:

«Και πρέπει να υπάρχουν σημεία στον ήλιο και στο φεγγάρι και στα αστέρια και από από πάνω η ανησυχία των εθνών και την αμηχανία,. Η θάλασσα και τα κύματα εκτοξεύονται, οι καρδιές των ανθρώπων γεμίζουν με φόβο και ψάχνουν για εκείνα τα πράγματα που έρχονται στη Γη».

Ωστόσο, οι επιστήμονες λένε ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθούν οι άνθρωποι, και η Γη θα συνεχίσει κανονικά να υπάρχει και μετά το «Μαύρο Φεγγάρι».

Το φαινόμενο θα είναι κυρίως ορατό σύμφωνα με τους επιστήμονες στο δυτικό ημισφαίριο, πάνω από τη Βόρεια και Νότια Αμερική. Στην Ευρώπη θα γίνει κυρίως ορατό από τις χώρες της Δύσης.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ : ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ, ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΝΤΑΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΓΛΥΚΙΕΣ ΒΡΑΔΥΕΣ ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ, ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΒΡΑΔΥΑ ΜΕ ΜΑΥΡΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΟΜΩΣ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ !!!!!!! ΚΑΛΗ ΑΥΡΙΑΝΗ, ΠΙΠΗΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

Το ήξερες; – Τι δείχνει το κάθε χρώμα στα τριαντάφυλλα. ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ- Πηγή: timeliness.gr

Το ήξερες; – Τι δείχνει το κάθε χρώμα στα τριαντάφυλλα

Τα χρώματα των τριαντάφυλλων που στέλνετε στους ανθρώπους έχουν τη σημασία τους και αν δεν θέλετε να παρεξηγηθεί… η κίνησή σας ποικιλοτρόπως, διαβάστε τα παρακάτω για να γνωρίζετε πλέον τι χρώμα λουλούδια θα πρέπει να δωρίσετε σε ποιον και τι μήνυμα θα στείλει η ανθοδέσμη σας στο συγκεκριμένο πρόσωπο.Κόκκινο: αγάπη και ρομαντισμός Τα κόκκινα τριαντάφυλλα είναι ένα από τα παγκόσμια σύμβολα αληθινής αγάπης και ρομαντικής διάθεσης. Εμφανίζονται επίσης καθ” όλη τη διάρκεια της ιστορίας και σε διάφορους πολιτισμούς αποτελώντας και θρησκευτικό και πολιτικό σύμβολο. Είναι ιδανικά για να κάνετε ευτυχισμένη τη γυναίκα της ζωής σας! Κίτρινο: φιλία, χαρά, ανάρρωση Διαχρονικά, το κίτρινο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ήλιο, γεγονός που κάνει τα κίτρινα τριαντάφυλλα το καλύτερο δώρο για να δώσετε χαρά σε κάποιον. Τα κίτρινα τριαντάφυλλα στέλνουν το μήνυμα της ευγνωμοσύνης και της πλατωνικής αγάπης χωρίς το ρομαντικό περιεχόμενο και την υπόνοια των τριαντάφυλλων σε άλλο χρώμα. Επίσης, το κίτρινο αντιπροσωπεύει τον ενθουσιασμό και την ευτυχία. Χρώμα της λεβάντας (απαλό μοβ): απόλαυση, μεγαλείο, κεραυνοβόλος έρωταςΤο απαλό μοβ χρώμα της λεβάντας σχετίζεται παραδοσιακά με τη μεγαλοσύνη και το μεγαλείο. Με αυτή την έννοια, οι αποχρώσεις αυτού του τριαντάφυλλου υποδηλώνουν έναν αέρα μεγαλειώδη και υπέρμετρο. Είναι ιδανικά για να δώσετε κουράγιο στο αφεντικό σας και να τονώσετε τον εγωισμό του ενόψει μιας προαγωγής. Ροζ: αγάπη, ευγνωμοσύνη, εκτίμηση Το ροζ είναι ένα χρώμα που σχετίζεται με τη χάρη και την κομψότητα, όπως και τη γλυκύτητα και τον ποιητικό ρομαντισμό. Τα σκούρα ροζ τριαντάφυλλα είναι σύμβολα ευγνωμοσύνης και εκτίμησης και είναι ένας παραδοσιακός τρόπος να πει κανείς «ευχαριστώ». Τα τριαντάφυλλα σε απαλό ροζ χρώμα συνδέονται με την ευγένεια και το θαυμασμό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκφράσουν τη συμπόνια. Λευκό: αγνότητα, αθωότητα, συμπόνια και πνευματικότητα   Η παράδοση παλιότερα συνέδεε τα λευκά τριαντάφυλλα με την έννοια του πραγματικού έρωτα, ένας συσχετισμός που αργότερα θα γινόταν με τα κόκκινα τριαντάφυλλα. Είναι επίσης γνωστά ως τα νυφικά τριαντάφυλλα, καθώς είναι ένα τυπικό λουλούδι που χρησιμοποιείται πολύ συχνά σε γάμους. Σε μια τέτοια περίσταση, τα λευκά τριαντάφυλλα υποδηλώνουν την ενότητα, την αγνότητα και την αρετή μιας καινούργιας αγάπης που ξεκινά με το γάμο. Σχετίζονται ακόμα με την τιμή και το σεβασμό, κάτι που τα κάνει ιδανικά όταν θέλουμε να αποχαιρετήσουμε κάποιον αγαπημένο μας που φεύγει από τη ζωή, γι” αυτό κι είναι από το χρώμα που κυριαρχεί και στις κηδείες, εκτός από τους γάμους! Πορτοκαλί: επιθυμία, ενθουσιασμός, πάθος Μια κυριολεκτική μίξη κίτρινου και κόκκινου, τα πορτοκαλί τριαντάφυλλα θεωρούνται μια γέφυρα ανάμεσα στη φιλία που συμβολίζεται με τα κίτρινα τριαντάφυλλα και στην αγάπη που αντιπροσωπεύεται από τα κόκκινα ρόδα. Μπορεί να είναι μια έκφραση ενθουσιασμού ή ένα δώρο για να πει κανείς «είμαι περήφανος για σένα» και να το δείξει εμπράκτως.

Πηγή: timeliness.gr

Ειρεσιώνη: Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των Αρχαίων Ελλήνων – Αναδημοσίευση από ΠΙΠΗΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

Ειρεσιώνη: Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των Αρχαίων Ελλήνων – Αναδημοσίευση από ΠΙΠΗΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ηταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς.

Μπορεί να σας ακούγεται… ξένο, είναι όμως η αλήθεια. Το συγκεκριμένο κλαδί ονομαζόταν «Ειρεσιώνη» και σχετίζεται με τον Θησέα, την Κρήτη και την αρχαία Αθηνά.

Τα παιδιά έλεγαν τις «καλένδες» με την «Ειρωεσιώνη» στα χέρια
Επίσης, λίγοι γνωρίζουν ότι τα σημερινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα σχετίζονται με τον ύμνο που έψαλαν τα παιδιά στην αρχαιότητα κατά τα «Πυανέψια», περιφέροντας την «Ειρεσιώνη».

Η «Ειρεσιώνη» προέρχεται από τη λέξη είρος (έριον=μαλλί). Συμφωνα με πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα, ηταν κλάδος ελιάς η αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και έφερε κρεμασμένα τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, εκτός μήλου και αχλαδιού). Έφερε επίσης φιάλες απο λάδι και μέλι.

Η «Ειρεσιώνη» περιφερόταν στους δρόμους των Αθηνών, την έβδομη ημέρα του Πυανεψίωνος μηνός (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου) απο παιδιά «αμφιθαλή», των οποίων δηλαδή και οι δύο γονείς ζούσαν και τα οποία έψαλλαν «τις καλένδες» (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας φιλοδώρημά από το νοικοκύρη ή την κυρά.

Όταν τα παιδιά έφθαναν στα δικά τους σπίτια, ιδίως στα αγροτικά, κατά τον Αριστοφάνη, κρεμούσαν την «Ειρεσιώνη» πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε μέχρι την ίδια ημέρα του επόμενου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Κατά το τελετουργικό, ένας «αμφιθαλής» νεαρός περιέχυνε την ειρεσιώνη με κρασί από έναν τελετουργικό αμφορέα και την κρεμούσε στην πύλη του ναού του Απόλλωνα.

Τα «Πυανέψια» ή «Πυανόψια» ήταν γιορτή στην αρχαία Αθήνα προς τιμήν του Απόλλωνα με αναίμακτη θυσία καρπών και φρούτων, ενώ κατά την κλασική εποχή, αποτελούσαν μέρος της γιορτής των Θησείων. O Λυκούργος αναφέρει ότι στην Αθήνα η γιορτή ονομαζόταν «Πυανόψια», ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες την αποκαλούσαν «Πανόψια», γιατί «φαίνονταν όλοι οι καρποί».

Η ιστορία της γιορτής, σύμφωνα με τη μυθολογία
Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο καθιερώθηκε από τον Θησέα, όταν ξεκίνησε για την Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ύστερα, σταμάτησε στην Δήλο, όπου έκανε θυσία στον Απόλλωνα, λέγοντας ότι, σε περίπτωση που κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο, θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς για να τον ευχαριστήσει. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ο Θησέας εκπλήρωσε τη υπόσχεσή του καθιερώνοντας τον θεσμό της «Ειρεσιώνης».

Η μετάβαση στο έλατο
Το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου καταδίκασε το έθμιμο ως ειδωλολατρικό και απαγόρευσε την τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που ταξίδευαν πολύ το μετάδωσαν στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λογω έλλειψης ελαιοδέντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.

Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανεισάχθηκε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Κάπως έτσι, πραγματοποιήθηκε η μετάβαση απο την αρχαία Ελληνική «Ειρεσιώνη της Ελιάς» στο Ελατό της σύγχρονης εποχής, που πρωτοστολίστηκε το 1833 από τον Βασιλιά Όθωνα ως Χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ανάκτορα του Ναυπλίου και νίκησε κατά κράτος το… καραβάκι που είχε στο μεταξύ επικρατήσει ως έθιμο που ταίριαζε στην ναυτική Ελλάδα.

Οι Έλληνες, που στην ιστορική μνήμη τους είχαν την «Ειρεσιώνη», υιοθέτησαν πολύ γρήγορα το Χριστουγεννιάτικο δένδρο με το έλατο (κατά τόπους και κυπαρίσσι).

Πηγή: http://www.defencenet.gr | Tο διαβάσαμε εδώ
– See more at: http://newsone.gr/ellada/581797-eiresione-to-christoygenniatiko-dentro-ton-archaion-ellenon#sthash.qQQSdokq.dpuf

ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ, Πηγή : Perierga.gr, Αναδημοσίευση

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ, Πηγή : Perierga.gr, Αναδημοσίευση

Ευκάλυπτος ουράνιο τόξο!

Το απίστευτο αυτό δέντρο, αποκαλείται ευκάλυπτος – ουράνιο τόξο λόγω των μοναδικών χρωματισμών που αναπτύσσονται στον κορμό του. Είναι το μοναδικό είδος ευκαλύπτου που ευδοκιμεί στο βόρειο ημισφαίριο, το ύψος του φτάνει τα 70 μέτρα και αξιοποιείται για την παρασκεύη λευκού χαρτιού.

Υπάρχουν πολλά άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με το συγκεκριμένο ευκάλυπτο αλλά από το όνομά του η προφανής ερώτηση που προκύπτει είναι, γιατί το δέντρο είναι πολύχρωμο. Η εξήγηση είναι αρκετά απλή. Τα δέντρα αυτά αποβάλλουν τμήματα του φλοιού τους με το πέρασμα του χρόνου, αλλά όχι ταυτόχρονα. Έτσι δημιουργούνται στον κορμό μπαλώματα από τμήματα φλοιού διαφορετικής ηλικίας.

Perierga.gr – Πολύχρωμος ευκάλυπτος

Καθώς δημιουργούνται τα μπαλώματα , ο πράσινος εσωτερικός φλοιός εκτίθεται και καθώς ωριμάζει γίνεται αρχικά γαλαζωπός, έπειτα πορτοκάλι, πορφυρός και στο τέλος καφέ.

Αυτή η διαδικασία ανανέωσης δημιουργεί τους πολύχρωμους αυτούς σχηματισμούς.

ΤΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΠΗΛΑΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, Πηγή: www Logioshermis.net Αναδημοσίευση

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΣΠΗΛΑΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ…. 3 ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΠΗΛΑΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ!!! ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΥΘΗΚΑΝ….

Το σπήλαιο της Πεντέλης:

Το σπήλαιο της Πεντέλης είναι ίσως το γνωστότερο από τα σπήλαια της Ελλάδας στα οποία λαμβάνουν χώρα παράξενα φαινόμενα λόγω του ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη των Αθηνών. Το σπήλαιο ήταν ήδη γνωστό από την αρχαιότητα, από τότε που οι αρχαίοι Αθηναίοι έψαχναν το όρος της Πεντέλης για το παγκοσμίου φήμης πεντελικό μάρμαρο.

Το συγκεκριμένο σπήλαιο αποτέλεσε κατά την αρχαιότητα ιερό του Πανός και των νυμφών. Αυτό συνεπάγεται πως οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως στην περιοχή εμφανιζόταν ο τραγόμορφος θεός και οι ακόλουθοί του, καθώς και οι νύμφες.

Στα Βυζαντινά χρόνια αποτέλεσε ησυχαστήριο Χριστιανών μοναχών, ενώ αργότερα χτίστηκαν κοντά στην είσοδό του δύο εκκλησάκια, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή να γίνεται στα μέρη όπου κάποτε υπήρχαν αρχαίοι ναοί και ιερά. Υπήρχαν δε αναφορές και για ανθρώπους οι οποίοι εξαφανίζονταν στο σπήλαιο εκείνο. Αργότερα το σπήλαιοχρησιμοποιήθηκε από τον περιβόητο λήσταρχο Νταβέλη ο οποίος, καθώς λέγεται, είχε βρει κρυφές διόδους που τον οδηγούσαν σε διάφορα σημεία του λεκανοπεδίου.

Στην σύγχρονη εποχή, το μεγαλύτερο μέρος τους σπηλαίου έχει σφραγιστεί και, ως εκ τούτου είναι απρόσιτο στον ερευνητή ενώ κοντά στο σπήλαιο βρίσκονται στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Υπάρχουν επίσης αναφορές για εμφανίσεις περίεργων όντων τόσο μέσα, όσο και έξω από το σπήλαιο ενώ άλλοι αναφέρουν εμφάνιση εξωγήινων. Το σπήλαιο της Πεντέλης λοιπόν είναι ίσως το πιο παράξενο σπήλαιο ολόκληρης της Αττικής.

Οι σπηλιές του Ταΰγετου:

Τα σπήλαια που βρίσκονται στον Ταΰγετο αποτελούν ένα ακόμα παράδειγμα παράξενων σπηλαίων.
Στην αρχαιότητα πιστευόταν πως εκεί κατοικούσε η κατώτερη θεότητα Ταϋγέτη ενώ, από αρχαιολογικές έρευνες έχουν βρεθεί στην περιοχή αναθήματα που χρονολογούνται στην Μυκηναϊκή εποχή.

Το πλούσιο μυθολογικό υπόβαθρο σε συνδυασμό τόσο με το πυραμιδοειδές σχήμα του όρους, όσο και με την μυστηριώδη εξαφάνιση του καθηγητή Λιαντίνη μέσα σε ένα από αυτά, οδήγησαν στο να λεχθούν πολλά πράγματα για την περιοχή, ως και το ότι εκεί υπάρχουν πύλες που οδηγούν σε άλλους κόσμους ή σε άλλες διαστάσεις…

Τα σπήλαια του Τσούτσουρα:

Ο Τσούτσουρας, μία παραθαλάσσια περιοχή της νότιας Κρήτης που βρίσκεται νότια από τα Αστερούσια Όρη είναι ένα χωριό κοντά στο οποίο βρίσκονται σπηλιές – άλλες με χερσαίες και άλλες με θαλάσσιες εισόδους – στις οποίες λέγεται ότι συμβαίνουν παράξενα φαινόμενα.
Τα σπήλαια αυτά ήταν κατά την αρχαιότητα αφιερωμένα στην θεότητα Ειλειθυία που ήταν η θεά της γονιμότητας. Κάποια άλλα σπήλαια της περιοχής σχετίζονται με τον μύθο του Ραδάμανθυ, του γιου του Διός, ο οποίος μπαινόβγαινε στα σπήλαια αυτά με τα νοοκίνητα ιπτάμενα πλοία του.

Η περιοχή του Τσούτσουρα δεν έγινε αντικείμενο έρευνας μέχρι και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, υπήρξε κάποια αντιπαράθεση μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας για το ποια θα έχει τον έλεγχο της περιοχής. Οι Γερμανοί έκαναν έρευνες στην περιοχή, έχτισαν μία ναζιστική βάση μέσα σε κάποια απ’ τις σπηλιές και σκότωσαν μεγάλο ποσοστό των ντόπιων κατοίκων – που ίσως είχαν δει πράγματα.

Μετά τον πόλεμο, κατά τον ερευνητή Ι. Φουράκη, έγιναν έρευνες των Αμερικάνων στην περιοχή κατά την δεκαετία του 1960, ενώ οι είσοδοι κλείστηκαν με τσιμέντο μετά το τέλος των ερευνών κι αφού πάρθηκαν από μέσα κάποια πράγματα. Το θέμα του σπηλαίου αυτού ξαναέγινε γνωστό από την τηλεοπτική εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», όταν κάποιος Κρητικός, αφού μπήκε στα σπήλαια και είδε, καθώς ανέφερε, αρχαία αντικείμενα εξοπλισμένα με υψηλή τεχνολογία, καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση με την κατηγορία της αρχαιοκαπηλίας.

Οι έρευνες που ακολούθησαν και ιδιαίτερα μία που έγινε σε μία θαλάσσια σπηλιά και στην οποία παρατηρήθηκαν διαταραχές στην ροή του χρόνου, έκαναν μέσα σε μία δεκαετία το σπήλαιο αυτό ένα από τα γνωστότερα σπήλαια σε όλη την Ελλάδα.

thecuriosityofcat

ΟΙ ΖΩΝΕΣ ΑΓΝΟΤΗΤΟΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ. Αναδημοσίευση, Πηγή : ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΟΙ ΖΩΝΕΣ ΑΓΝΟΤΗΤΟΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ. Πηγή : ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Οι ζώνες αγνότητας «εξασφάλιζαν» την παρθενία στον Μεσαίωνα και διαδόθηκαν τον 19ο αι. για να προφυλάξουν τις γυναίκες από τους βιαστές. Πριν γίνουν μουσειακό είδος χρησιμοποιήθηκαν κατά του «αμαρτωλού» αυνανισμού…

Photographer: David Exton
Science Museum, London

Βιομηχανική επανάσταση, ζώνη αγνότητας,

Σταυροφορίες Νέες έρευνες ιστορικών δείχνουν ότι οι ζώνες αγνότητας δεν ήταν μόνο προϊόν του μεσαιωνικού σκοταδισμού, αλλά κυρίως της πουριτανικής κοινωνίας του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με το μύθο, οι γυναίκες των Σταυροφόρων φορούσαν τις ζώνες αγνότητας για να μείνουν ανέγγιχτες, μέχρι να επιστρέψουν οι άντρες τους από τα μακρινά και χρονοβόρα ταξίδια στην ανατολή. Υπάρχουν διάσπαρτες αναφορές της ζώνης αγνότητας από τον 6ο μέχρι και τον 17ο αιώνα, οι οποίες εμφανίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε θρησκευτικά, μυθολογικά ή σατιρικά κείμενα και σύγχρονοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιούνταν μεταφορικά, για να συμβολίσουν την αγνότητα και την παρθενία των γυναικών.

Τα «σιδερένια» παντελόνια

Η πρώτη «επιστημονική» καταγραφή της ζώνης αγνότητας έγινε το 1405 από τον Γερμανό μηχανικό, Κόνραντ Κίεζερ, ο οποίος κατέγραψε ότι οι γυναίκες της Φλωρεντίας φορούσαν σιδερένια παντελόνια μέσα από τα φορέματά τους. Μάλιστα ο Κίεζερ σχεδίασε ένα από αυτά τα εσώρουχα. Το σχέδιο όμως δεν παρουσιάζει καμία απ” τις λεπτομέρειες και τις μετρήσεις που συνήθιζε να περιλαμβάνει ο μηχανικός στις μελέτες του και οι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι δεν είχε δει ποτέ το αντικείμενο που περιέγραφε. Την άποψη αυτή υποστηρίζει και ένα χιουμοριστικό, ειρωνικό σχόλιό του που ακολουθούσε την αναφορά της ζώνης αγνότητας: «Λουκέτα στα τετράποδα ζώα, παντελόνια στις γυναίκες της Φλωρεντίας, ένα αστείο τα δένει όλα αυτά μαζί, τα συστήνω στα ευγενή και πειθαρχημένα νιάτα». Το σχέδιο του μηχανικού Κόνραντ Κίεζερ

Υπήρχαν κλειδιά;

Πουθενά δεν περιγράφεται ο τρόπος χρήσης τους ή κατασκευής τους. Σε ορισμένα κείμενα που αναφέρονταν οι ζώνες αγνότητας, υπήρχαν αναφορές και σε κλειδιά που τις άνοιγαν, αλλά χωρίς συγκεκριμένες, λεπτομερείς περιγραφές του μηχανισμού. Ζώνες αγνότητας είχαν εκτεθεί σε διάφορα μουσεία της Ευρώπης. Οι πιο διάσημες βρίσκονταν στο Μουσείο του Cluny και χρονολογούνταν από τον 12ο και 16ο αιώνα. Το μουσείο τις απέσυρε απ” την έκθεση, επειδή αμφισβητήθηκε η αυθεντικότητά τους. Το 1996 αποδείχτηκε ότι μια άλλη ζώνη αγνότητας που φιλοξενούσε το Βρετανικό Μουσείο είχε κατασκευαστεί τον 19ο αιώνα, αντί τον 16ο όπως πίστευαν. Μια απ” τις ζώνες αγνότητας που είχε εκτεθεί στο Μουσείο του Cluny και χρονολογούνταν από τον 12ο αιώνα.

Ζώνη κατά των βιαστών

Οι ζώνες αγνότητας εμφανίζονται και στον «πολιτισμένο» 19ο αιώνα. Οι γυναίκες φορούσαν τις ζώνες για ορισμένες ώρες κάθε μέρα, κυρίως για να προφυλαχθούν απ’ τους βιασμούς. Ήταν η εποχή της βιομηχανικής επανάστασης και πολλές γυναίκες βρίσκονταν στα εργοστάσια, ανάμεσα σε δεκάδες άντρες. Η ζώνες ήταν κατασκευασμένες από καλύτερα υλικά και επειδή φοριούνταν μόνο για λίγες ώρες κάθε μέρα, δεν αποτελούσαν κίνδυνο για την υγεία των γυναικών. Η ζώνη χρησιμοποιούνταν και για να αποτρέπει αγόρια και κορίτσια από το να αυνανιστούν, καθώς η πουριτανική κοινωνία του 19ου αιώνα θεωρούσε την πράξη αυτή ανήθικη….

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/zones-agnotitas-exasfalizan-tin-parthenia-ston-meseona-ke-diadothikan-ton-19o-e-gia-na-profilaxoun-tis-ginekes-apo-tous-viastes-prin-ginoun-mousiako-idos-chrisimopiithikan-kata-tou-amartolou/

ΛΕΜΟΝΙ ΚΑΙ ΣΟΔΑ: Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ 1000 ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ!!! ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ;;; Πηγή : Ολα στην φόρα

 

Υγεία
ΛΕΜΟΝΙ ΚΑΙ ΣΟΔΑ: Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ 1000 ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ!!! ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ;;;
Πηγή : 22 Ιουλίου 2015 olastifora.gr

Ο συνδυασμός του λεμονιού και η μαγειρική σόδα έχει 1000 φορές πιο ισχυρή επίδραση από τη χημειοθεραπεία!
Γιατί το γεγονός αυτό φυλάσσεται ως μυστικό?

Όντας γνωρίζουν τις ισχυρές ιδιότητες όπου το λεμόνι προσφέρει και είναι εντελώς αντίθετο προς το συμφέρον σε κάποιες παγκόσμιες οργανώσεις.

Για το λόγο αυτό, σας συνιστούμε να μοιραστείτε αυτό το άρθρο και να βοηθήσει ένα φίλο που το χρειάζεται!
Λεμόνι και-σόδα-ο συνδυασμός-που σώζει ζωές
Πολυάριθμες μελέτες έχουν αποδείξει τις αντικαρκινικές ιδιότητες του λεμονιού. Το Λεμόνι παρέχει και άλλα οφέλη, συμπεριλαμβανομένων την ισχυρή δύναμη στη θεραπεία κύστεων και όγκων.
Τα Λεμόνια έχουν την δύναμη να θεραπεύσουν τον καρκίνο, δεδομένου ότι έχει δοκιμαστεί σε όλους τους τύπους καρκίνου. Προσθέτοντας μαγειρική σόδα το κάνει ακόμα πιο ισχυρό, γιατί η μαγειρική σόδα φέρνει pH σε κανονικό επίπεδο.
Το λεμόνι έχει επίσης ισχυρή αντιμικροβιακή επίδραση στην αγωγή βακτηριακών και μυκητιακών λοιμώξεων. . ΕΙΝΑΙ αποτελεσματικό στην καταπολέμηση ΣΤΑ Εσωτερικά παράσιτα ΚΑΙ ΤΗΝ ρυθμίζει της αρτηριακή πίεσης ΤΟ Λεμόνι ΕΙΝΑΙ ευεργετικό νευρικό Σύστημα, καθώς και – αυτό είναι ένα ισχυρό αντικαταθλιπτικό, μείωση του στρες και κατευναστικό των νευρικών κρίσεων.
Ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές φαρμάκων ισχυρίζεται ότι σε 20 εργαστηριακά πειράματα, που διεξάγονται από το 1970 μέχρι πρόσφατα, απέδειξε ότι:
Το λεμόνι καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα σε 12 τύπους καρκίνου.
Αποτρέπει την μετάσταση των καρκινικών κυττάρων και είναι 10 000 ισχυρότερο από φάρμακα όπως αδριαμυκίνη, χημειοθεραπεία και ναρκωτικά προϊόντα.
Το πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο συνδυασμός του εκχυλίσματος λεμονιού και της μαγειρικής σόδας καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα(μόνο), χωρίς να βλάπτουν τα υγιή κύτταρα και τους ιστούς.
Τα πειράματα έχουν δείξει ότι οι ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο θα πρέπει να πίνουν χυμό λεμονιού και ένα κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα. Αυτή η θεραπεία δεν μπορεί να θεραπεύσει τις καταστροφικές παρενέργειες της χημειοθεραπείας.
Ο καλύτερος τρόπος να βεβαιωθείτε ότι τα λεμόνια είναι βιολογικά, χωρίς χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται, είναι να αυξηθεί αυτό το φρούτο στο δικό σας κήπο ή σε μια κατσαρόλα . Βιολογικά λεμόνια είναι 100 φορές πιο αποτελεσματικό από τα λεμόνια που καλλιεργούνται με χημικά λιπάσματα και αντιμετωπίζονται με χημικά.
Συνταγή
Προσθέστε ένα ή δύο κουταλιές της σούπας φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού σε μισό ποτήρι νερό. Στη συνέχεια θα πρέπει να ανακατεύετε σε λίγο την σόδα, μέχρι περίπου 1/8 του κουταλιού του γλυκού. Κρατήστε την προσθήκη λίγο κάθε φορά μέχρι το σφυρίγματος να επιβραδύνει.
Υπάρχει επίσης και ένας άλλος συνδυασμός:. 1/2 λεμονιού και 1/2 κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα σε 350 γρ νερού.

Οι πληροφορίες που περιέχονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας ή την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.

ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΟΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ, ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΜΗΣ.

Οι παράξενες μούμιες της Ιαπωνίας.
Ετικέτες ΚΟΣΜΟΣ, ΠΕΡΙΕΡΓΑ

 

ΜΟΥΜΙΑ Α

Μέσα σε βουδιστικούς ναούς και μουσεία της Ιαπωνίας, φυλάσσονται παράξενες μούμιες που την ύπαρξη τους αγνοεί σε μεγάλο βαθμό ο δυτικός κόσμος. Σύμφωνα με τους Ιάπωνες πρόκειται για μούμιες δαιμόνων (oni), γοργόνων και πλασμάτων της Ιαπωνικής μυθολογίας γνωστά με τα ονόματα kappa, tengu, raiju.
Ο ναός Zengyoji στην πόλη Kanazawa φιλοξενεί το μουμιοποιημένο κεφάλι ενός δαίμονα με τρία πρόσωπα.

Μια άλλη μυστηριώδης μούμια βρίσκεται στο ναό Daijoin, στην πόλη Usa. Λέγεται ότι αποτελούσε κάποτε ιδιοκτησία μιας εύπορης οικογένειας η οποία αναγκάστηκε να την δώσει όταν υπέφερε από κάποιου είδους ατυχίες. Η μούμια άλλαξε χέρια αρκετές φορές έως ότου το 1925 κατέληξε σε έναν ενορίτη του ναού ο οποίος αρρώστησε βαριά. Θεωρώντας την καταραμένη, την χάρισε στον ναό Daijoin και έτσι βρήκε την υγειά του.

Μια αρκετά μικρότερη μούμια που λέγεται ότι ανήκε σε ένα μωρό δαίμονα ήταν στην κατοχή του ναού Rakanji στην πόλη Yabakei αλλά δυστυχώς καταστράφηκε το 1943 κατά την διάρκεια μιας πυρκαγιάς στον ναό.

Tον 18ο και 19ο αιώνα, οι μούμιες που υποτίθεται ανήκαν σε γοργόνες ήταν ένα συνηθισμένο έκθεμα σε φεστιβάλ της Ιαπωνίας γνωστά με το όνομα misemono. Με το πέρασμα των χρόνων, η τεχνική της κατασκευής μούμιων από γοργόνες τελειοποιήθηκε από τους ψαράδες, οι οποίοι ένωναν τα κεφάλια ή και τον κορμό των μαϊμούδων σε σώματα ψαριών.
Μια τέτοια «γοργόνα» φαίνεται στην φωτογραφία και βρίσκεται στο εθνολογικό μουσείο του Leiden στην Ολλανδία.
Μια άλλη παλιά μούμια που εκτέθηκε στο μουσείο του Τόκιο πριν από αρκετά χρόνια, φαίνεται να ανήκει στον ιδρυτή του μουσείου γεωργίας Harano.

Η καταγωγή της είναι άγνωστη αλλά ο συλλέκτης υποστηρίζει πως βρέθηκε σε ένα ξύλινο κιβώτιο μαζί με αποσπάσματα από την βουδιστική σούτρα γραμμένα στα σανσκριτικά. Μέσα στο κιβώτιο υπήρχε μια φωτογραφία της μούμιας και ένα σημείωμα που έλεγε ότι ανήκε σε έναν άνδρα από την επαρχία Wakayama.

Όπως και οι μούμιες από γοργόνες, έτσι και οι μούμιες kappa (δαίμονες των ποταμών) πιστεύεται ότι κατασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας μέλη διαφόρων ζώων όπως πίθηκοι, κουκουβάγιες και σελάχια. Μια τέτοια μούμια είναι η εικονιζόμενη που εκτίθεται σε
ολλανδικό μουσείο.

Ακόμη μια kappa μούμια που βρίσκεται στον ναό Zuiryuji, στην Osaka. Αυτό το 70 εκατοστών ανθρωποειδές χρονολογείται από το 1682.

Αυτή η Kappa μούμια με την παράξενη στάση βρίσκεται σε ένα παρασκευαστήριο σάκε στην πόλη Imari.
Όπως λέει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης, ανακαλύφθηκε πριν 50 χρόνια μέσα σε ένα ξύλινο κιβώτιο κατά τις εργασίες αντικατάστασης της οροφής.
Σειρά στις περίεργες μούμιες έχουν οι αποκαλούμενες Raiju ( κτήνη των κεραυνών ). Πρόκειται για υπερφυσικά πλάσματα που λέγεται ότι ζούν στα σύννεφα και περιστασιακά πέφτουν στην γή κατά την διάρκεια καταιγίδων με κεραυνούς. Οι παλαιότερες καταγραφές των πλασμάτων αυτών χρονολογούνται από τις αρχές του 18ου αιώνα και φαίνεται να δανείζονται μορφολογικά χαρακτηριστικά από το nue, χίμαιρες που, όπως αναγράφεται στο έπος του 12ου αιώνα «The Tale of the Heike», κατοικούν στα σύνεφα και προκαλούν ασθένειες.

περιγραφές για τα Raiju διαφέρουν καθώς άλλα κείμενα τα παρομοιάζουν με σκίουρους, γάτες ή νυφίτσες ενώ άλλα λένε ότι μοιάζουν με καβούρια ή αλογάκια της θάλασσας.

Ωστόσο οι περισσότερες συμφωνούν ότι έχουν δάκτυλα που διαθέτουν νηκτική μεμβράνη, κοφτερά νύχια και μακριά δόντια. Τα πλάσματα αυτά εμφανίζονται επίσης να διαθέτουν έξι πόδια και/ή τρεις ουρές, υποδηλώνοντας ότι έχουν την ικανότητα να αλλάζουν μορφές (Shape-shifting).
Ένα εικονογραφημένο κείμενο λέει ότι ένα Raiju έπεσε από τον ουρανό κατά την διάρκεια μιας βίαιης καταιγίδας στις 15 Ιουνίου 1796, στην περιοχή Higo-kumi.

Εδώ το raiju περιγράφεται σαν καβούρι με μαύρο τρίχωμα και μέγεθος 11 εκατοστά.
Ένα άλλο διάσημο περιστατικό έλαβε χώρα στην περιοχή Tsukiji τον Αύγουστο του 1823. Δύο εκδοχές του περιστατικού είναι γνωστές. Η μια λέει ότι είχε το μέγεθος γάτας ή νυφίτσας, με ένα προεξέχον μάτι και ένα κέρατο όπως αυτό του ταύρου ή του ρινόκερου στο μέτωπο.

Η άλλη το περιγράφει ένα πιο ομαλό σχήμα και δεν αναφέρει κέρατο.
Δεδομένης της συχνότητας των περιγραφών για Raiju, δεν αποτελεί έκπληξη το ότι εμφανίστηκαν αρκετές μούμιες των πλασμάτων.

Την δεκαετία του ’60, ο ναός Yuzanji στην επαρχία Iwate, έγινε αποδέκτης της προσφοράς μιας μούμιας Raiju από έναν ενορίτη. Η προέλευση της μούμιας όπως και η ταυτότητα του δωρητή είναι ένα μυστήριο. Η μούμια μοιάζει σαν γάτα με την πρώτη ματιά αλλά τα πόδια είναι πολύ μακρύτερα και δεν υπάρχουν εμφανείς οφθαλμικές κόγχες.

Μια παρόμοια μούμια εκτίθεται στον ναό Saishoji στην επαρχία Niigata.

Ένα άλλο υπερφυσικό πλάσμα του ουρανού είναι το tengu, ένας επικίνδυνος δαίμονας που συχνά απεικονίζεται ώς μισός άνθρωπος και μισός πουλί. Μια μούμια του είδους αυτού βρίσκεται στο μουσείο Hachinohe, στην βόρεια Ιαπωνία. Κάποιες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η μούμια tengu πέρασε από την κατοχή αρκετών οικογενειών σαμουράι, μερικές από τις οποίες είχαν έντονο ενδιαφέρον για την συλλογή και εμπορία τέτοιων αντικειμένων.
Το τελευταίο είδος παράξενης μούμιας που μπορεί να συναντήσει κανείς σε ναούς της βόρειας Ιαπωνίας, ανήκει σε μοναχούς που μουμιοποιήθηκαν με την θέληση τους, γνωστές ως sokushinbutsu ή αλλιώς «ζωντανές μούμιες».

Για να γίνει κανείς sokushinbutsu πρέπει να διαβεί μια μακρά και επίπονη διαδικασία τριών σταδίων:
1ο στάδιο : Για 1000 ημέρες οι μοναχοί πρέπει να κάνουν μια ειδική δίαιτα με καρύδια και σπόρους, ενώ ταυτόχρονα ακολουθούν αυστηρή σωματική άσκηση για να απομακρύνουν το λίπος από το σώμα.

2ο στάδιο : Για άλλες 1000 ημέρες, θα τρώνε μόνο φλοιούς και ρίζες σε σταδιακά φθίνουσες ποσότητες. Κατά το τέλος, θα ξεκινήσουν να πίνουν τσάι από το δέντρο urushi, μια δηλητηριώδης ουσία που οδηγεί σε επιπλέον απώλεια σωματικών υγρών. Το τσάι βράζεται με νερό από μια ιερή πηγή στο βουνό Yudono, η οποία είναι τώρα γνωστό ότι περιέχει υψηλές ποσότητες αρσενικού. Το παρασκεύασμα αυτό δημιουργεί ένα αντιβακτηριδιακό περιβάλλον μέσα στο σώμα και βοηθάει στην διατήρηση από ότι έχει απομείνει επάνω στα οστά.

3ο στάδιο : Τέλος οι μοναχοί αποσύρονται σε ένα υπόγειο θάλαμο που συνδέεται με την επιφάνεια μέσω ενός στενού σωλήνα από μπαμπού. Εκεί, διαλογίζονται μέχρι να πεθάνουν και τότε ο θάλαμος σφραγίζεται. Μετά από 1000 μέρες ανασύρονται και καθαρίζονται. Αν το σώμα διατηρηθεί σε καλεί κατάσταση τότε ο μοναχός ανακηρύσσεται ώς ζωντανή μούμια. Δυστυχώς, πολλοί που επιχείρησαν την αυτο-μουμιοποίηση απέτυχαν αλλά οι λίγοι που τα κατάφεραν φυλάσσονται στους βουδιστικούς ναούς και απολαμβάνουν την τιμητική θέση ενός αγάλματος του βούδα. Η Ιαπωνική κυβέρνηση έθεσε εκτός νόμου την τακτική αυτή στις αρχές του 19ου αιώνα.
ΠΗΓΗ : Οι παράξενες μούμιες της Ιαπωνίας. | ΠΕΡΙΕΡΓΑ – STRANGE http://periergaa.blogspot.com/2015/06/blog-post_643.html#ixzz3cPfyjInc

Follow us: PERIERGAA on Facebook

ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ – ΤΟΠΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ – ΑΟΡΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ. Πηγή : ajioperierga.gr

ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ – Αόρατη Ελλάδα, Τόποι απαγορευμένης πρόσβασης – ajioperierga.gr

Αόρατη Ελλάδα, Τόποι απαγορευμένης πρόσβασης

Το γήινο πεδίο φυλάσσεται, κυρίες και κύριοι! Τη στιγμή που εσείς κοιμάστε τη νύχτα, σε όλα τα μέρη υπάρχει κάποιος που φυλάει σκοπιά με ένα όπλο στο χέρι. Αναζητείστε να μάθετε τον απίστευτο αριθμό τόπων απαγορευμένης πρόσβασης, μόνο στη χώρα μας….

Στρατιωτικές βάσεις, συνοριακές περιοχές, στρατόπεδα και ερευνητικά κέντρα, μοναστήρια, αρχαιολογικοί χώροι, σπηλιές, βουνά ολόκληρα, δάση, νησιά, περιφραγμένες εκτάσεις, μεταλλεία, λόφοι, διόδια, τελωνεία,αστυνομικές περιοχές, εκκλησιαστικά εδάφη, αλλά και τεράστιες εκτάσεις χωρίς ούτε έναν δρόμο (άρα και χωρίς δυνατότητα πρόσβασης).

Στο «Άγιο Όρος απαγορεύεται η πρόσβαση στις γυναίκες (κάτι που είναι αντισυνταγματικό) ενώ στους άντρες «κοσμικούς» επιτρέπεται η πρόσβαση μόνο για τρεις μέρες – και στα μοναστήρια απαγορεύεται η είσοδος μετά τη δύση του ηλίου, στον Υμηττό απαγορεύεται η πρόσβαση μετά τη δύση του ηλίου, στη Δήλο απαγορεύεται η παραμονή μετά την δύση του ηλίου, στην Πεντέλη ο επισκέπτης παρακολουθείται από άγνωστες μυστικές υπηρεσίες, η ορεινή Κρήτη είναι γεμάτη από αμερικάνικες βάσεις και εκτάσεις ξένων αρχαιολογικών σχολών, στην Αρκαδία και στη Σπάρτη απαγορεύονται οι αρχαιολογικές ανασκαφές (!), στις εξοχές όπου και να πας ελέγχεσαι – κυρίως από τους ντόπιους γιατί είσαι «ξένος», στις μονές δεν μπορείς να μπεις για έρευνες χωρίς την εύνοια του μοναστικού τάγματος, οι αρχαίοι «ιεροί» χώροι είναι ή καταστρεμμένοι, ή φυλασσόμενοι, ή αό πάνω τους έχουν στηθεί μοναστήρια και εκκλησίες, παντού στις σπηλιές εξορκιστικοί σταυροί και αναθέματα.

Όλες οι διαδρομές που μπορείς να κάνεις σε μια περιήγηση είναι χαραγμένες – από δρόμους κλπ – και είναι έτσι ρυθμισμένα όλα για να μην μπορείς – ή να μην θέλεις – να «ξεστρατίσεις».

Ο κόσμος προωθείται στις πόλεις, η αστυφιλία είναι κατευθυνόμενη, για να μην είναι κανείς στα βουνά και στις ερημιές, γιατί εκεί είναι όλα τα μυστικά. Η νύχτα φωτίζεται και εξορκίζεται μην τυχόν και αντιληφθεί κανείς τα παράξενα πράγματα που συμβαίνουν όταν πέφτει το σκοτάδι.

Η αληθινή Ελλάδα είναι απρόσιτη.
Η αληθινή Ελλάδα είναι αόρατη.

Στην αόρατη Ελλάδα, σε μια άλλη πραγματικότητα, συμβαίνουν κάθε μέρα πράγματα που δεν μπορείτε ούτε να τα φανταστείτε. Η Ελλάδα είναι γεμάτη μυστικά.

Ο «Ομφαλός της Γης» είναι στο Κάτω Χάσμα των Δελφών (Η / Ο Ομφαλός της Γης = 1708, Ψυχή = 1708, Αιώνια Φως Λάμπει = 1708)…

Είναι ένα Άδυτο βαθιά μέσα στη χαράδρα καλυμμένο από τα μάτια των περίεργων και μάλλον άγνωστο στους ειδικούς. Μπαίνεις μέσα στο αρχαίο σπήλαιο και βλέπεις ένα πηγάδι – έναν «κάρκαρο» στη μέση του σπηλαίου.

Υπάρχουν σκάλες που κατεβαίνουν εκεί κάτω, τις οποίες έχουν κατασκευάσει οι Ναζί κατά τις δραστηριότητες στη χώρα μας της «Επιχείρησης – Υπερβόρεια». Κατακόρυφη σκάλα που κάνει τρεις στροφές, γύρω στα εξήντα σκαλοπάτια.

Από κει μέσα περνάει ο «Μέλας Ποταμός», (το «αίμα» του Ομφαλού που εκπέμπει τη «Μελα-γχολία»), ένας από τους μεγάλους ποταμούς της Υποχθόνιας, που λέγεται έτσι επειδή το νερό φαίνεται σαν μαύρο εξαιτίας των μαύρων πετρωμάτων, αν και είναι νερό με πολύ ιδιαίτερες ιδιότητες.

Η σκάλα βγάζει στο ποτάμι και σε λαβυρινθώδεις πέτρινες στοές. Εκεί υπάρχει άμπωτη και πλημμυρίδα του νερού, σε τακτά χρονικά διαστήματα που μπορούν σχετικά εύκολα να υπολογιστούν με προσεκτική παρατήρηση. Για παράδειγμα, το νερό φτάνει μέχρι τα 20 σκαλοπάτια, καλύπτοντας τα υπόλοιπα και φυσικά πλημμυρίζοντας τις στοές.

Εκεί για πρώτη φορά είχα παρατηρήσει εκατοντάδες ποντίκια μαζεμένα να περιμένουν για κάτι. Κατάλαβα ότι περίμεναν την άμπωτη για να επιστρέψουν στις στοές, κι έτσι σιγά – σιγά παρατήρησα ότι το νερό αποτραβιόταν κάποια στιγμή και το πέρασμα ελευθερώνονταν. Μόλις άνοιξε το πέρασμα φάνηκε ένα παράξενο πράσινο φως, αγνώστου ποοελεύσεως αλλά φυσικό, που φώτιζε τις στοές.

Πρόκειται μάλλον για ένα είδος πετρώματος, ένας φωσφορούχος πρασινόλιθος που λέγεται «Διορίτης Λίθος». Εκεί κάτω ακούγονται θροϊσματα και ήχοι που μοιάζουν με αναστεναγμούς.

Το φαινόμενο της άμπωτης και της πλημμυρίδας, κατά τη γνώμη μου σχετίζεται με την «εγκυμονούσα Λητώ η οποία τίκτει τα ύδατα». Σύμφωνα με τον μύθο, ο Απόλλων σκοτώνει των Πύθωνα στον Ομφαλό, ο οποίος «πνίγει τις Νύμφες» (προκαλώντας προβλήματα στις επικοινωνίες), πιστεύω ότι η πλημμυρίδα του Μέλανα Ποταμού «Πνίγει τις Νύμφες» οι οποίες είναι οι στοές του ομφαλού της Γης.

Εκεί κατά το παρελθόν πρέπει να ήταν πρόσβαση των Δρακόντων, κάποιων ανθρωποειδών ερπετόμορφων οντοτήτων οι οποίοι επικοινωνούσαν με κάποια ιερατικά τάγματα της επιφάνειας…

Πρόσφατα πήγα την Σαλαμίνα στο άντρο του τρομάρα (που πήρε το όνομά του από ένα διαβόητο λήσταρχο της εποχής του Όθωνα που χρησιμοποιούσε αυτή τη σπηλιά για λιμέρι), όπου βρίσκεται αρχαίος ναός Εκάτης, αλλά σήμερα είναι η Μονή Αγίου Νικολάου, εκεί είναι ένα από τα λεγόμενα «μπουριά», όπως λένε οι ντόπιοι, που πηγαίνουν προς Στυμφαλο, περνούν μέσα από τη θάλασσα και καταλήγουν στη λίμνη.

Οι μελέτες μου έδειξαν ότι πρέπει να υπάρχει και σύνδεση με το λεγόμενο σπήλαιο του Ευριπίδη, αλλά αυτό τώρα το έχουν ρημάξει, του προκάλεσαν τεχνητή κατολίσθηση, άγνωστο γιατί.

Οι φωτογραφίες που είχα δημοσιεύσει παλαιότερα από αυτό το μυστηριώδες σπήλαιο απεικονίζουν δαιδαλώδεις γαλάζιες στοές που δεν υπάρχουν πια, τις έκλεισαν και τις κατέστρεφαν.

Όλη η Σαλαμίνα είναι μια κουλούρα, απεικονίζει ένα «κούλουρο όφη» – το φίδι που τρώει την ουρά του – που συνδέεται με την Υποχθονία. Βασικά, είναι ένα αποκλεισμένο μέρος, ειδικά από την πλευρά του Αίαντα αυτό είναι φανερό, από τη μια είναι η ναυτική βάση και από την άλλη πλευρά είναι η νατοϊκή βάση.

Πήγα εκεί, στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, και η ηγουμένη μου είπε πως είχε χάσει τα κλειδιά και δεν μπορούσε να μας βάλει στο Καταβάσιο (αρχαίο Καταβάσιο του Άδη). Το καταβάσιο βρίσκεται στην αυλή του μοναστηριού διπλοκλειδωμένο με σιδερένιες πόρτες.

Οι μοναχές μου διηγήθηκαν ότι πριν από κάποια χρόνια είχαν ακούσει παράξενες φωνές από εκεί μέσα, στις δύο η ώρα τη νύχτα, ανοίξανε την πόρτα του καταβακίου και βγήκανε «κάτι μεγάλες γάτες με πύρινα μάτια και ουρές, οι οποίες μιλάγανε» και αυτές έντρομες κλείσανε πάλι την πόρτα και την κρατήσανε κλειδωμένη από τότε, κι από ότι φαίνεται έχουνε χάσει και τα κλειδιά.

Πιστεύω ότι υπάρχουν έργα του αίαντα που οδηγούν από τη σαλαμίνα στη στυμφαλία, μια υποθαλάσσια απόσταση ογδόντα χιλιομέτρων. Ο Αίας ο τελαμώνιος, είναι ιστορικό και όχι μυθικό πρόσωπο, είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος αυτές τις διανοίξεις που έκανε, αναζητώντας την είσοδο για τον άλλο κόσμο.

Η ίδια η λέξη σαλαμίνα, αναλύεται «Σάλα-Μίνα», η λέξη σάλα υποδεικνύει μια αίθουσα, ενώ η «μίνα» μας φέρνει στο νου τους μινίους, αυτόν τον αινιγματικό αρχαίο λαό που ασχολούνταν με υπόγεια έργα (όπως αυτά στην Κοπαϊδα), ενώ η λέξη φέρνει στο νου και τον Μίνωα.

Στο πυθαγόρειο αριθμοσοφικό σύστημα, η λέξη σάλα έχει τον αριθμό 232, είναι ιερατική λέξη γι αυτό και ο αναγραμματισμός της μας δίνει Λάσα (την έδρα των μεγάλων μοναστηρίων του Θιβέτ), που ισούται επίσης με 232, αλλά 232 είναι και η λέξη Πράνα (η ενέργεια του σώματος και του αιθέρα) αλλά και η λέξη «Παρνα» (όπως στο Παρνασσός ή πρανασσός). Μιλώντας για το πυθαγόρειο, ανακάλυψα πως ένα μεγάλο μυστικό έχει αποκρυφτεί από την αρχαιότητα στο αριθμό 2368, αλλά θα μείνει για λίγο ακόμη κρυμμένο…

Κρυμμένος από τα μάτια όλων παραμένει και ο εξαφανισμένος καθηγητής Δημήτριος Λιαντίνης. Πρόσφατα ειπώθηκε από γνωστό τηλεοπτικό σταθμό, ότι κάποιος συγγενής του Λιαντίνη βρήκε, λένε, το πτώμα του σε μια συγκεκριμένη σπηλιά στον Ταϋγετο, την οποία αρνήθηκε να αποκαλύψει (ούτε αναφέρθηκε το όνομα αυτού του μάρτυρα), γιατί –όπως είπε- ακολουθούσε τις αυστηρές οδηγίες που του έδωσε ο Λιαντίνης να μιλήσει μόνο έπειτα από την πάροδο δύο χρόνων.

Το περίεργο είναι ότι δεν έγινε καμία αστυνομική έρευνα ή ανάκριση για όλα αυτά. Φυσικά, ο Λιαντίνης δεν είναι νεκρός, αλλά όντως άφησε πίσω τον εαυρό του σε μια σπηλιά στον Ταϋγετο.

Τώρα είναι αλλού… η μελέτη του Λιαντίνη, βάσει της ειδικής οικολογικής του έρευνας (και ας μην ξεχνάμε τη σχέση του ιστορικού ονόματός του με την ιερή λέξη Λιάντη), για την Υποχθόνια, τον Κόσμο των Αθανάτων, και για τον ψυχικό νεραϊδιακό κόσμο, είναι ένα φαεινό παράδειγμα των σχέσεων της ψυχοστατικής συγκεκριμένων γεωγραφικών σημείων και των μυστηρίων τα οποία συμβαίνουν δια της μεταλλάξεως της ανθρώπινης υπόστασης στα σημεία αυτά, (και πολλά θα βρει κανείς αν διαβάσει προσεκτικά τα βιβλία του Λιαντίνη).

Βρίσκεται εις το χείλος του θανάτου, βρίσκεται στο μέσο ενός άξονα εκεί (μετά από την μελέτη που αυτός είχε κάνει), είναι ένας άξονας των δύο κόσμων, που υπάρχει στον Ταΰγετο. (το μέρος στο οποίο είχε πάει είναι το ιερό όρος της Ταϋγέτης, που είναι μία από τις 7 κόρες του Άτλαντα).

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα τα τοπωνύμια της επιφάνειας αναφέρονται στον άλλο κόσμο, όταν π.χ. λέμε «οι Δελφοί», οι αληθινοί Δελφοί δεν είναι εδώ, είναι αλλού, αυτοί που ξέρουμε είναι ένα είδωλό τους, ή πχ η Αθήνα, ή η κάμινος όπως τη λέγανε στην αρχαιότητα, δεν είναι αυτή η αληθινή Αθήνα, εκείνη βρίσκεται εντός του άλλου κόσμου, και αξονικό σημείο επαφής των δύο πόλεων είναι ο βράχος της ΑκροΠόλεως.

Ο Λιαντίνης εντόπισε κάποιον άξονα ανάμεσα στους δύο κόσμους, (η περίπτωση Λιανίνη είναι μια υπόθεση που όποιος την ψάξει βαθιά θα βρεθεί προ μεγάλων εκπλήξεων).

Το ιερό όρος Τάλετον (το όρος Ταϋγέτη), βρίσκεται σε μία ρυμοτομία και διαρρύθμιση που για να τη μετρήσει κάποιος, ορθο-γραφικά, αριθμο-σοφικά, μαθη-ματικά, χαρτο-γραφικά, πρέπει να πάει στον ιερό του Αμύκλέου Απόλλωνος, στις Αμύκλες, και να οριοθετηθεί σε σχέση με την πυραμίδα του Τα¨θγετου.

Ακριβώς στις 4.04 το πρωί, κάθε μέρα, αντανακλούνται οι πέντε πυραμίδες, της Αιγύπτου στο δέλτα του Ταϋγετου, στο ναό Μίθρα του άρματος του ήλιου, που βρίσκεται στην κορυφή του Ταϋγέτου και σήμερα λέγεται Άη Λιας, είναι ένα εκπληκτικό φαινόμενο το οποίο μπορεί να το δει ο καθένας αν βρεθεί εκεί εκείνη την ώρα, μόνο που δεν πάει κανένας εκεί(το φαινόμενο μας θυμίζει ίσως τους λεγόμενους «Δροσουλίτες»).

Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται μια αλλοχρονική θέση των δύο αξόνων του Νοήμονος Συμπαντικού Οργανισμού (για τον οποίο θα μιλήσουμε εκτενώς σε άλλο άρθρο).

Εμείς εδώ στην Γη νοούμεθα ως μικροοργανισμοί σε νοήμονα και ζώσα υλική κατάσταση, αλλά με πνευματική υπόσταση που αντικατοπτρίζει το μεγαοργανισμό που κυβερνά το Σύμπαν, και αυτή η σχέση καθρεπτίζεται στα πιο ιδιόμορφα από τα μέρη που μας περιβάλλουν.

Τις περισσότερες φορές αυτό ισχύει κυρίως ως προς ένα μέρος το οποίο είναι ορεινό, σχεδόν ποτέ δεν είναι πεδινό, κι όλο το επίκεντρο των μελετών αυτών, βρίσκεται σε σημείο ορεινά, στα οποία, προστρέχουν ειδικοί για να κάνουν τις μελέτες τους, ιδιωτικώς, αλλά στα ίδια ορεινά μέρη έχουμε και τους αρχαίους ναούς ή τα σημερινά μοναστήρια αλλά και τις βάσεις και τα ραντάρ, γιατί εκεί εκπέμπεται μια δύναμη από το Νοήμονα Συμπαντικό Οργανισμό, το πράνα (ή το πάρνα) και στα ορεινά είναι το αξονικό επίπεδο καθόδου του, μπορεί να εντοπιστεί η ροή του.

Είναι πολύ βαρύ αυτό το θέμα, εκεί μπορεί να προκληθεί η καταλυτική ρήξη της κατάρας της ανθρώπινης Ειμαρμένης και φυλακής της ζωής, βασικά είναι ένας αποδέκτης του ανθρώπινου πόνου και της ιδιοτέλειας της εδώ καταστάσεως, που τη μετασχηματίζει σε μια ψυχική κατάσταση ενός είδους «αγιοσύνης» για όποιον συνδεθεί με τη ροή της, για αυτό και πηγαίνουν τα τάγματα να απομονωθούν σε τέτοια μέρη, για αυτό και σφραγίζουν ιερατικά ή στρατιωτικά την πρόσβαση σε αυτά.

Σε αυτό το θέμα ο κ. Λιαντίνης είχε ανακαλύψει πάρα πολλά, και ήξερε ότι σε συγκεκριμένα περάσματα μπορούσε να δραπετεύσει από τον κόσμο του θανάτου προς τον Κόσμο των Αθανάτων.

Έχω κάνει μια επίσκεψη στο μέρος από το οποίο νομίζω πως είχε «φύγει» ο κ Λιαντίνης, είναι ένα ειδικό σπήλειο, από το οποίο μπορεί να μελετήσει κανείς το ζήτημα των οπτασιακών πυραμίδων. Ναι, αντικατοπτρίζονται τέσσερις ή πέντε πυραμίδες στις 4.04 μετά τα μεσάνυκτα, από την Αίγυπτο στο ιερόν Τάλετον.

Το «αλώνι» το οποίο αναφέρει ο κ λιαντίνης στο βιβλίο του Γκέμμα, υπάρχει εκεί, στο οποίο αν κοιμηθεί κάποιος ένα βράδυ μόνος του, θα δει την «Επιούσια», δηλαδή στην αιθερική ουσία του λεγομένου «Κάρμα» καθώς περνά από το ιερό γεωγραφικό αυτό σημείο, θα δει την εικόνα του μηχανισμού που ρυθμίζει της ψυχοστασία των ανθρώπων του κόσμους μας.

Σε αυτό το σημείο γίνεται η αποϋλοποίηση, στο «Αλώνι», (όπως και σε άλλα τέτοια μέρη) εκεί που εμφανίζονται οι Νεράιδες. Η αποϋλοποίηση όμως γίνεται με την «Παρουσία», την κατάσταση κατά την οποία είμαστε συνειδητά ενεργοποιημένοι και συνδεδεμένοι με το μέρος, κι αυτό το πετυχαίνουμε ακολουθώντας συγκεκριμένες διαδρομές και έπειτα με την πολύωρη παραμονή εκεί και ακολουθεί η αρχή της διαδικασίας της μετουσίωσης.

Αλλά με την έναρξη αυτής της διαδικασίας, κάποιος πρέπει να εισέλθει εντός των στοών για να μπορέσει να προχωρήσει σε άλλο χρόνο και χώρο. Τα φαινόμενα αυτά συμβαίνουν δεν στον Άθω (στο όρος του Άθω, σε ειδικά σημεία που γίνονται σημεία και τέρατα, σημεία στα οποία εξαφανίζονται καλόγεροι, εκεί εμφανίζονται οι θρυλικοί «Εννέα Αόρατοι» κτλ, στον όλυμπο και στους Δελφούς υπάρχουν σημεία αποϋλοποίησης και αλλοχρονικής καταστάσεως, και αλλού…

Υπάρχουν μέρη στην ελλάδα, κυρίως ορεινά σπήλαια και βαθιές χαράδρες, που αν κάποιος πάει και τραγουδήσει συγκεκριμένα τραγούδια, θα ακούσει τραγούδια να του αποκρίνονται με νεραϊδικές φωνές.

(Ένα τέτοιο μέρος είναι και το Κορύκειο Άντρο στο βουνό πάνω από τους Δελφούς, και οι στίχοι όπου πρέπει να τραγουδηθούν βρίσκονται χαραγμένοι στο βράχο αριστερά μόλις μπεις στο σπήλαιο, στην αθέατη πλευρά της πέτρας. Η νεραϊδική απόκριση ακούγεται βαθιά μέσα από τις στοές).

Ποιος έκανε μια μελέτη να δει πως είναι η σκιά των ανθρώπων στους Δελφούς; Στο Δίον ή στην Δωδώνη; Ποιος έκανε μια μελέτη για να δει τις οπτασίες που εμφανίζονται απέναντι από την Δωδώνη στο όρος Τόμαρος;

Τι συμβαίνει το βράδυ στη Δωδώνη, γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι τις νύχτες στη Δωδώνη; Γιατί κανείς δεν μπορεί να μπει τη νύχτα στο χώρο του μαντείου των Δελφών;…τη νύχτα δεν υπάρχουν άνθρωποι στους Δελφούς πέραν αυτόν που κοιμούνται στα σπίτια τους.

Τι συμβαίνει όταν πηγαίνουμε σε διάφορα αλλόχρονα μέρη στα οποία βλέπουμε οπτασίες; Τι συμβαίνει στο χωριό Κομποτάδες της Οίτης έξω από το οποίο περνούν οι οπτασίες αυτές; Γιατί αυτό το συγκεκριμένο μικρό χωριό έχει -επισήμως- τα μεγαλύτερα ποσοστά κρουσμάτων ψυχασθένειας στην Ελλάδα; (Ένας στους τρεις κατοίκους).τι συμβαίνει στο Γραμματικό;

Εκεί υπάρχει ένα χάσμα βαθύ, που στο βράχο, κατά τη δύση του ηλίου, αν κάνεις χαιρετισμό, η σκιά σου εμφανίζεται σαν μαύρη λαμπάδα που τρεμοσβήνει έντονα, και τότε μπορείς να δεις θολά διαδρομές μέσα στη Γη που δεν ξέρεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν αν μπορούσες εσύ να τις διαβείς.

Και τι συμβαίνει στην οδό Παπάφη στην θεσσαλονίκη; Κάτω από μια γέφυρα που υπάρχει εκεί, απλώνεται ένας ξεροπόταμος που είναι ολόκληρος καλυμμένος από πυκνά δέντρα, που μέσα του κρύβει ένα μεγάλο εγκατελειμένο εργοστάσιο, όπου εμφανίζονται και εξαφανίζονται παρουσίες, κι ακούγονται τραγουδιστές φωνές τις νύχτες

kalyterotera.gr