ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟ «ΚΟΤΣΙ» – Ο «ΒΕΖΥΡΗΣ – ΒΑΣΙΛΙΑΣ» – ΤΟ «ΒΑΣΙΛΙΚΙ» Εργασία Νο 2 : komianos’s wordpres’s.com
ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟ «ΚΟΤΣΙ» – Ο «ΒΕΖΥΡΗΣ – ΒΑΣΙΛΙΑΣ» – ΤΟ «ΒΑΣΙΛΙΚΙ» Εργασία Νο 2 : komianos’s wordpres’s.com
Αυτή τη φορά θα ταξιδεύσουμε και πάλι στην ομορφη παλαιά εποχή και ας θυμηθούμε ένα παιδικό παιχνίδι που παιζότανσυνήθως από αγόρια νεαρής ηληκίας στις αλάνες , στις αυλές στην Αμάκα του Ναυπλίου όπως επίσης και στην κάτω και πάνω ρούγα Κοπανακίουν Μεσσηνίας .Το «ΚΟΤΣΙ» ή «ΒΑΣΙΛΙΚΙ» ή «ΒΑΣΙΛΙΑΣ – ΒΕΖΥΡΗΣ».
Παρακαταθήκη γνώσης για τις επερχόμενες γενιές πως ζούσαν και επαιζαν οι πρόγονοι και γεννήτορές τους. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ! Βοηθήστε, καταγράφτε σχετικές πληροφορίες, για να μπορέσουμε ΜΑΖΙ να συγκεντρώσουμε απαραίτητες πληροφορίες για τα παλιά παιχνίδια μας, που κινδυνεύουν να ξεχαστούν ακόμη και από εμάς τους ίδιους, από το χρόνο και την..τεχνολογία . ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ !!!!!!!!
«ΚΟΤΣΙ» – «ΒΑΣΙΛΙΚΙ» – «ΒΕΖΥΡΗΣ» – ΒΑΣΙΛΙΑΣ» – «ΝΤΑΜΠΥΖΑΣ»
Σήμερα θα ταξιδέψω νοερά σε ένα παιχνίδι εκείνης της όμορφης εποχής, που παιζόταν με το «ΚΟΤΣΙ»,το ίσως σε λίγους γνωστό με την ονομασία το «ΒΑΣΙΛΙΚΙ». Το παιχνίδι αυτό ήταν μεγάλος πειρασμός για μικρούς και μεγάλους.
Για να παίξουν αυτό το παιχνίδι χρησιμοποιούσαν τα μικρά κοκαλάκια από τα πόδια κατσικιών και προβάτων ή μεγαλύτερα απο γουρούνια, τα «κότσια», όχι μεγαλύτερα από ενα σπιρτόκουτο.
Με τί λαχτάρα τα παιδιά περίμεναν τις ημέρες της χαράς, τις ημέρες των γιορτών ή και τα περίφημα γουρουνοσφάγια τις χειμωνιάτικες μέρες για να πάρουνε και αυτά το μερδικό τους. Τα «κότσια» των ποδιών. Με τα κότσια του γρουνιού παίζανε ένα παιχνίδι που το λέγανε «Βασιλίκι» ή Βασιλιά και Βεζύρη. Έχουν τέσσερις πλευρές. Δυο πιο φαρδιές και δυο πιο στενές. Από τις στενές πλευρές η μια είναι πιο ομαλή «ΒΕΖΥΡΗΣ» και η άλλη έχει δυο βαθουλώματα «ΒΑΣΙΛΙΑΣ». Οι φαρδιές πλευρές έχουν πάλι η μια βαθούλωμα και μία τρύπα «ΚΛΕΦΤΗΣ» και η άλλη με εξόγκωμα «ΨΩΜΑΣ».
Τα παιδιά στριφογύριζαν το «ΚΟΤΣΙ» στον αέρα και ανάλογα από την πλευρά που θα έπεφτε, γίνονταν Βασιλιάς, Βεζίρης, Κλέφτης ή Ψωμάς. Όποιος έφερνε «ψωμά» δεν τιμωριόταν. Αν όμως έφερνε «κλέφτη» τότε τον περίμενε η τιμωρία που θα αποφάσιζε ο «Βασιλιάς» και που εκτελούσε ο «Βεζίρης». Η τιμωρία ήταν συνήθως ξυλιές με μία βέργα, ή μια πετσέτα στριφτή, ή μια σανίδα, ή σφαλίαρες η σκαμπίλια. Κάθε παιδί έριχνε με τη σειρά του το κότσι. Εάν κάποιο παιδί έφερνε «Βασιλιά» ή «Βεζίρη» έπαιρνε τον τίτλο από εκείνον που τον είχε πιο πριν. Το παιχνίδι αυτό παιζόταν και στην αρχαιότητα με την ονομασία «πλειστοβολίνδα».Οι παίχτες κάθονταν συνήθως οκλαδόν στο πάτωμα ή στέκονταν γύρω από ένα τραπέζι. Ο κάθε παίχτης είχε από έναν αστράγαλο και προσπαθούσε να τον ρίξει στο έδαφος με τέτοιο τρόπο, ώστε να έρθει βασιλιάς. Με τα κότσια του γουρουνιού παίζανε ένα παιχνίδι που το λέγανε «Βασιλίκι» ή «Βασιλιά και Βεζύρη», στις αυλές, στα σοκάκια, στις αλάνες αλλά και στα σπίτια οι μεγαλύτεροι.
Ένας άλλος τρόπος για να εκλέξουν τον πρώτο που θα έριχνε το «κότσι», ένα παιδί αναλάμβανε τραγουδιστά και έμμετρα να διαλέξει αυτόν που θα παίξει πρωτος.
ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ ΠΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟ ΒΑΣΙΛΙΑ
ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ ΚΑΝΕΙ ΤΣΙΦΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΙΟ ΤΟ ΚΟΤΣΙΦΙ
ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ ΡΙΧΝΕΙ ΧΙΟΝΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΙΟ ΤΟ ΚΛΕΦΤΡΟΝΙ
Λοιπόν όταν πέταγες το κότσι κάτω και στεκότανε στη μια από τις δύο στενές όψεις αν είχε προς τα πάνω την χωρίς βαθουλώματα ίσια πλευρά, τότε λεγόσουνα «ΒΕΖΥΡΗΣ» ή «ΡΑΒΔΑΤΟΡΑΣ». Ο Ραβδάτορας κράταγε μια βέργα ή μία στριφτή πετσέτα (για να πονάει) και εκτελούσε την τιμωρία που όριζε ο «ΒΑΣΙΛΙΑΣ» σε όποιον έχανε. Αν το κότσι στεκοτανε στην άλλη στενή όψη, που έχει δυο βαθουλώματα ή ενα μεγάλο, κέρδιζε το «ΒΑΣΙΛΙΚΙ». Δηλαδή σαν «ΒΑΣΙΛΙΑΣ» όριζε και την τιμωρία, δηλαδή πόσες ραβδιές θα φάει ο τιμωρημένος. Αν το κότσι στεκότανε με την πλατειά όψη που είναι φουσκωτή τότε ήταν «ΨΩΜΑΣ» ή «ΨΥΧΑΡΙ» και γλύτωνες καθε τιμωρία. Ο βασιλιάς έδειχνε οίκτο και λύπηση. Εάν είχες την ατυχία να σταθεί το κότσι με την άλλη όψη που έχει και μία τρύπα τότε ήσουν «ΚΛΕΦΤΗΣ» ή «ΓΑΪΔΑΡΟΣ» και έπρεπε να τιμωρηθείς ανάλογα με την εντολή του βασιλιά και με την συμπαθεια που σου είχε. Π.χ. πρόσταζε ο βασιλιάς : δύο – τρεις ή περισσότερες ξυλιές «τσουκτερές» !!!!! Ο ραβδάτορας έπρεπε να εκτελέσει στο ακεραιο την εντολή. Επειδή όμως η τύχη ρόδα είναι και γυρίζει… είχε και τον φόβο πως μπορεί κάποιος άλλος παίχτης να έφερνε «βασιλίλι» και να του έπερνε τη δύναμη, το ίδιο μπορούσε να συμβεί και στον «βεζύρη»… για τον φόβο των Ιουδαίων όπως λέμε οι τιμωρίες που έδινε πρόσεχε να είναι πιο «μελάτες» !!!! Γιατί και αυτός με την σειρά του όπως και ο «ραβδάτορας» έπρεπε να κριθούνε σύμφωνα με τις διαταγές τους και την σκληρότητα τους. Δεν ήταν και λίγες οι φορές αν έφερνες «κλέφτη» ή «γάϊδαρο», που οι τιμωρίες ήταν σκληρές, τόσο που οι παλαμες πονάγανε από τις ραβδιές.
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΥΠΗΡΧΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΤΙΣ ΞΥΛΙΕΣ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΘΕΙΣ ΝΑ ΠΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΚΑΡΙΖΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ !!!!
Όμως κάτι τέτοιο ήταν πάρα πολύ υποτιμητικό και η προσβολή μεγάλη για τους παίκτες που προτιμούσαν τις ξυλιές μπρος σε τετοια προσβολή. Αν κάποιος ήταν εξαιρετικά τυχερός και όπως στριφογύριζε το κότσι στεκότανε σε μία από τις δύο ακρινές μικρές επιφάνειες του, τότε γινόταν ¨βασιλιάς» και «ραβδάτορας», έκανε «δικτακτορικά» οτι ήθελε… από μόνος του έδινε διαταγές και από μόνος του τιμωρούσε τον καϋμένο «γαϊδαρο».
Το παιχνίδι αυτό, έχει ξεχαστεί τώρα, όπως και τόσα άλλα, αν και τόσο διασκεδαστικό. Ας όψεται η τεχνολογία. Τα χρόνια εκείνα της φτιώχας και της στέρησης αυτού του είδους τα παιχνίδαι ήταν η μοναδική πηγή χαράς και παιχνιδιού.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΜΟΥ.
Εργασία : ΚΟΜΙΑΝΟΣ ΠΙΠΗΣ , komianos’s wordpres’s.com