ΡΕΝΑ ΤΣΟΓΚΑ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ» Σελίδα 21 από το βιβλίο ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ

Rena Tsogka

Προσωπικό σχόλιο : ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΡΕΝΑ. ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΡΥΒΩ ΠΩΣ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΜΕΤΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΤΑ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΩΝ, ΟΤΙ ΕΚΦΡΑΖΕΣΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΗΓΑΙΟ ΑΙΣΘΗΣΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ, ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, ΜΙΑ ΠΗΓΑΙΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΑΡΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΥΑΛΙΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ. ΠΙΠΗΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

Γεια σου καλέ μου φίλε, σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την προθυμίια σου να φιλοξενήσεις τους στίχους μου. Αφιερωμένο με μια γλυκια καλησπέρα στους φίλους και επισκέπτες του Ιστολογίου σου.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ

Παιδί μικρό στου δρόμου στέκεται την άκρη.

Στ’ αθώα μάτια, απ’ την ψυχή, κυλά ένα δάκρυ.

Είναι φτωχό κι ορφανεμένο,

από Θεό κι ανθρώπους ξεχασμένο.

<<Μικρό παιδί>>, στου δρόμου τη γωνία;>>

<<Tων Δυνατών η περηφάνια,ο πόλεμος,

η προσφυγιά και η ορφάνια.Χωρίς μαμά,

τη σκότωσαν μια μέρα,…με τη μικρή Ζεχρά, και τον πατέρα.
Δεν έχω στη ζωή μου θάρρος.
Είμαι καταραμένος Κοσοβάρος>>.
<<Παιδί γλυκό>>, το αγκαλιάζει η κυρία,
<<καταραμένος, είναι αυτός
που μ’αίμα γράφει ιστορία.
Αυτός που τ’ όνειρο σκοτώνει,
καρδιές αθώες, τρυφέρες λαβώνει>>.
Το παίρνει το φτωχό, το ντύνει, το ταίζει
την τρυφερή καρδια που αιμοραγεί φροντιζει.
Αυγή αρχίζει να χαράζει
και το σκοτάδι πια δεν το τρομάζει.
<<Σ’ ευχαριστώ, κυρία, άγγελε προστάτη
κι αν πλούσια, δεν γύρισες σ’ ένα φτωχό την πλάτη>>.

Χαμογελάει η κυρία……μια πρόσφυγας κι αυτή απ’ τη Βοσνία….

[Ρένα Τσόγκα]Σελίδα 21 του βιβλίου μας της ψυχής αγγίγματα